Natuurlijk verkondigen we niet dat 24/7 gamen en de rest vergeten ook een goede zaak is. Om het in de woorden van Game Developers Blizzard te zeggen: “Take all things in moderation. Even World of Warcraft.”. In een wereld waar gaming alsmaar meer geaccepteerd wordt en gamification zich in alle aspecten (ook in het dagelijks leven) gaat vertonen, doorbreken we graag even de meest voorkomende mythes rond gaming.
De uitspraak die elke gamer wel eens te horen krijgt. Maar waarop is dit gebaseerd? Vele mensen hebben nog steeds het beeld van “de gamer” die achter zijn scherm zit, hoofdtelefoon op de oren en verstand op nul. In de realiteit is het echter helemaal anders. In onze huidige internet maatschappij is het zelfs een uitdaging om gaming antisociaal te maken. Je bent steeds verbonden met vrienden, teammates of tegenstanders waarmee je kan (of zelfs moet) communiceren. In online games is communicatie vaak een cruciale factor om het spel tot een goed einde te brengen. Je vormt een team, je maakt vrienden waarmee je nadien vaker samen gaat spelen en voor je het weet heb je vriendschappen opgebouwd over heel de wereld. Je praat over dagdagelijkse dingen, lacht met elkaars verhalen van wat je dit weekend hebt meegemaakt en meer. Net zoals je zou doen wanneer je met deze personen op café zou zitten.
Laat het verschil met “sociale bezigheden” nu enkel zijn dat je niet in het echt hoeft af te spreken en dat de pintjes of Ice Tea thuis pakken goedkoper is dan op café. Maar ook daar hebben we een counter-argument voor. Wat dacht je van al die grote gaming events waar tienduizenden gamers samen komen? Is dat dan niet sociaal zijn?
Als we een totaalbeeld nemen van gaming, het dagelijkse leven en sociale media kunnen we vast stellen dat deze drie zaken meer en meer één geheel aan het worden zijn. Gaming platformen bieden uitgebreide mogelijkheden om te communiceren met mensen maar ook omgedraaid, we zijn meer en meer aan het gamen, ook al weet je het zelf misschien niet. Je kan het gekende spreekwoord “don’t hate the player hate the game” omdraaien naar “Don’t hate the game, hate the player”. Het gaat er in dit geval niet om wat je doet maar hoe de persoon het gebruikt, en deze statement leidt ons naar het volgende veelsbesproken topic.
Tja, de schuld steken op spelletjes is vaak gemakkelijker dan het hele verhaal bekijken. Je hebt het vast zelf al wel eens gehoord: een jongere trekt erop uit met een geweer, de politie vind het spel Grand Theft Auto bij hem thuis en constateert direct de oorzaak van deze onverstaanbare daad. Laat ons het feit dat hij al jaren gepest werd, worstelde met psychische problemen en er niemand klaar stond om hem te steunen of helpen dan maar even vergeten. Spelletjes hebben op een gezond verstand evenmin een invloed als actiefilms of boeken , of net evenveel, zoals je het wil bekijken. Op een verstand dat worstelt met psychische problemen heeft een film of boek net zoveel invloed als een videogame. Een tiener kan heus wel plaatsen dat zombies neerknallen met een shotgun, of tegen 300km/u door een stad racen niet betekend dat je dat in het echt ook kan doen. Laat ons wel benadrukken dat we het hier hebben over een gezonde geest. Dat op een persoon met psychische problemen alles een invloed kan hebben is natuurlijk een andere zaak, en dan kan je net hetzelfde zegen over films, boeken, cartoons en nieuws artikels over oorlog in andere landen.
Dat het aan de persoon ligt en niet aan het spel zien we ook in aspecten van Gamification. We bekijken het concept van Google Maps Reviews, waar je levels en punten krijgt voor het plaatsen van reviews en foto’s. De ene persoon schrijft een constructieve review, de andere scheld de ober uit voor nietsnut, ook al is het misschien niet gegrond. Hetzelfde platform, maar verschillende persoonlijkheden en een zeer verschillend resultaat. De reactie van de gebruiker ligt er aan wat er zich afspeelt in het brein van de gebruiker, niet aan de content van het spel.
Alle videogames zijn leerrijk op hun eigen manier. Door de juiste games te spelen kan je een sterke bevordering krijgen in volgende punten:
We zeggen toch nog graag eens dat je alles met mate moet doen. Overdaad schaad, ook met gaming. Je kan je niet eindeloos verstoppen achter het voorgaande feit, er zijn natuurlijk limieten.
Net als met gewone sporten, vallen er met eSports (competitief gamen) ook prijzen en –veel- geld te verdienen. Maar ook net als met gewone sporten is dit meestal enkel voor de top elite weggelegd. Gaming tournooien met miljoenen euro’s aan prijzengeld zijn er genoeg, net zoals er sponsors zijn die je maar al te graag als brand-ambasador inhuren en je gratis promo materiaal geven. Denk daarbij aan computerschermen, muizen, keyboards, zelfs koelkasten met logo's er in. De catch is dat je ofwel een heel goede gamer moet zijn, ofwel zeer entertainend uit de hoek moet kunnen komen zodat mensen zelf geld willen geven om je te zien spelen.
Inderdaad, de kans bestaat. Binnen een aantal jaar zie je mogelijk eSports op de olympische spelen. Want gaming is ook een sport, niet iedereen doet het de elite spelers na. Hun precisie, focus en skills zijn het resultaat van jarenlang trainen. Meer hierover op bbc.com
Game streaming is big business. Op het populaire streaming platform Twitch.tv tunen dagelijks honderdduizenden mensen in om hun favoriete gamers aan het werk te zien. Ze betalen ook graag om hen te steunen. Zo kan je voor een kleine 5 euro per maand je favoriete gamer steunen. Laat ons je nu vertellen dat er gamers op dat platform zijn met tienduizenden subscribers (bekijk zelf maar de tellers). Natuurlijk gaat er een percentage naar Twitch zelf, maar met € 3 per subscriber per maand en 30,000 subscribers zouden we ook al blij zijn, toch?
Gaming is zelfs zo sneaky dat iedereen het wel eens doet, en het verstopt zit in je dagelijks leven. Gamification, noemt men dat. Die “levels” die je krijgt op Google Maps door reviews en dergelijke te posten? Een vorm van gamification. Het invulpercentage van je LinkedIn profiel? Ook een vorm van gamification. De punten die je jezelf geeft om het afval buiten te zetten? Ook van dat. We willen streven naar die 100%, of die extra levels. Kleine vormen van gamen in je app verstoppen kan je gebruiksstatistieken merkbaar doen stijgen, en bijdragen aan het plezier van je gebruikers. Als je dit hele artikel doorleest en deelt op Social Media, krijg je trouwens van ons 5 punten.
Om al onze stellingen te bundelen en toe te passen op een voorbeeld van een gaming scenario in het echte leven, vertellen we graag het verhaal van onze fictieve vriend Gregory.
Gregory speelt graag Counter Strike met zijn vrienden. Ze vormen een team van 5 personen; Gregory zelf, een Zweed, een Brit en nog 2 vrienden van Gregory op school. Ze spelen samen bijna iedere avond, bedenken tactische strategiën en leren samen communiceren. Natuurlijk is niet iedereen even goed in het team, ze coachen elkaar en geven elkaar constructieve feedback om hun team nog beter te maken. De Brit is nogal snel op zijn tenen getrapt, en ze moeten soms hun woorden wikken en wegen om hem niet kwaad te maken.
Natuurlijk is niet iedereen altijd online. Wanneer Gregory met zijn 2 schoolvrienden speelt praten ze gewoon Nederlands en praten ze over dingen die ze die dag op school hebben meegemaakt. Wanneer hun internationale vrienden online komen maken ze de omschakeling naar Engels zodat ze kunnen meepraten. Ze lachen veel samen over de verschillen tussen hun landen. Ze spelen vele jaren samen en worden hechte online vrienden, en hebben elkaar allemaal ook op Facebook als vrienden.
Gregory wordt 17, en gaat zijn eerste keer naar Rock Werchter. Zijn twee schoolvrienden gaan ook mee, omdat de line-up zo goed is dit jaar besluiten de Zweed en de Brit om aan hun ouders te vragen of ze naar België mogen komen en mee mogen naar Rock Werchter. Het gezelschap vrienden beleefd een top weekend samen op Rock Werchter en wordt een nog hechtere groep kameraden.
Over de jaren heen heeft Gregory internationale vrienden gemaakt, leren om te gaan met feedback over persoonlijke skills, leren communiceren in meerdere talen, bijgeleerd over de cultuurverschillen in andere landen en nog zo veel meer.
Wat een antisociale, nutteloze, geweldadige bezigheid is dat toch, dat gamen. Iedereen is in een of andere mate een gamer, ook al heb je het zelf misschien niet door.
Als rasechte gamer sinds kleins af aan weet Kevin hoe het allemaal in zijn gang gaat. Contacteer hem gerust voor een avondje Counter Strike.
Meer over Kevin Contacteer ons
